eski günler

Burada biraz daha küçüğüm, kasım sonları, 4.ayım başlıyor. Kış günşine karşı uyumak üzereyim.

Anneannem

Anneannem, Dudu. Tarsus'tayız, alttaki fotoyla aynı gün. Sarı da pek yakışmış bana, şimdi fark ettim. Dudu nenem, annem işteyken Adana'ya gelip bana bakıyor birkaç aydır. Yalnız gözüm nereye takılmış bilmem, uzaklara gitmişim sanki, nerede o plesantalı günler...

Yunus Dedem

Dedem, annemin babası. Yunus Yıldırım. İlk torunuyum onun. İlk olduğumdan herhalde beni öpmeye bayılıyor ama bıyıkları batıyor hep, çaktırmamaya çalışsam da canımı acıtıyor. İdare ediyoruz işte... Tarsus'taki evlerindeyiz.

Annem ve Dayım

Annem, Munise Taşkın Yıldırım ve dayım. Adana'daki evimizin balkonundayız. Anneciğim, sigortacı. Benim de sigortam. Beni sabırla taşıdı karnında, inşallah pek zorlamamışımdır onu.

Babam

Babam, Şenol Taşkın. Öğretmen. Ben büyüyene kadar müdür olur belki ya da olmasın ben onun öğrencisi olayım. Benle oynamayı çok seviyor. Farklı numaralarla beni güldürmeye bayılıyor. Ben de onu güldürmeye çalışıyorum yeni yeni öğrendiğim hareketlerle. Burası Adana'daki evimiz. Doğduktan sonra buraya geldim.

İşte ben!

Nerden başlasam bilemiyorum. Henüz yeni alışıyorum sizlere. En iyisi sondan başlamak, bu aralar şuna benziyorum, aranızdaki 7.ayım: